Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Duo Reges: constructio interrete.

Bork: Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum;
Bork: Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.
Ita credo.: Qui est in parvis malis.

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Dabit hoc Zenoni Polemo, etiam magister eius et tota illa gens et reliqui, qui virtutem omnibus rebus multo anteponentes adiungunt ei tamen aliquid summo in bono finiendo.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset?
Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Confecta res esset.
At iam decimum annum in spelunca iacet.
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.
Consequens enim est et post oritur, ut dixi.

Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Quid de Pythagora? Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Bork

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito
fuisse?