Sed non alienum est, quo facilius vis verbi intellegatur, rationem huius verbi faciendi Zenonis exponere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Videsne, ut haec concinant? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Duo Reges: constructio interrete. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?

Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?

Quorum altera prosunt, nocent altera. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Quis enim redargueret? De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari.

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo.
Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?
Bork
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Quo tandem modo?: Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;
Si quae forte-possumus.: Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;
Haec dicuntur inconstantissime.: Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Scrupulum, inquam, abeunti;: Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet?
Ita nemo beato beatior.: Si enim ad populum me vocas, eum.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Nescio quo modo praetervolavit oratio.

Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente?
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.

Aequam igitur pronuntiabit sententiam ratio adhibita primum divinarum humanarumque rerum scientia, quae potest appellari rite sapientia, deinde adiunctis virtutibus, quas ratio rerum omnium dominas, tu voluptatum satellites et ministras esse voluisti.

Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in
potestate sapientis.

Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem
mihi videri potest.